Św. Andrzej Bobola, kapłan i męczennik, patron Polski, urodził się w 1591 roku w rodzinie szlacheckiej w Księstwie Sandomierskim (a może w Strachocinie koło Sanoka?). Do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1611r. w Wilnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1622r. Początkowo był kaznodzieją i moderatorem Sodalicji Mariańskiej w Wilnie. W następnych dziesięcioleciach był wędrownym kaznodzieją ludowym. Poświęcił się temu całkowicie. Od 1636r. utwierdzał w wierze unitów. Pod wpływem jego gorliwej działalności nieraz całe wioski nawracały się na katolicyzm. Im więcej odnosił sukcesów, tym bardziej rosła nienawiść u przeciwników. Ci w końcu go pojmali i w okrutny sposób katowali. Tak zginął 16 maja 1657r. w Janowie Podlaskim k. Pińska. Kanonizował go papież Pius XI dnia 17 kwietnia 1938r., ogłaszając go równocześnie orędownikiem jedności Kościoła wschodniego i zachodniego. Obecnie jego relikwie spoczywają w kościele Jezuitów w Warszawie przy ul. Rakowieckiej. W pamięci wiernych zapisał się jako tytan pracy i gorliwości, a także jako uosobienie tych cech, które otwierały mu drogę do serc ludzkich. Zachęcamy do czytania nowych pozycji książkowych na temat św. Andrzeja Boboli.

Modlitwa

Święty Andrzeju Bobolo, nasz wielki Patronie! Dziękujemy Wszechmocnemu za to, że do świętych Wojciecha i Stanisława, patronów z początku naszych dziejów, dodał u boku Królowej Polski Ciebie. Twoje życie dopełniło się męczeństwem w krytycznym okresie pierwszej Rzeczypospolitej, której odrodzenie przewidziałeś. Obecnie w niepodległej Ojczyźnie patronujesz odnowie naszego życia, tak osobistego, jak i społecznego, żeby wzrastała jedność w Polsce, Europie i świecie. Nich twój patronat zjednoczy nas w miłości przez wiarę w imieniu Jezusa Chrystusa, Twojego i naszego Pana, który z Ojcem żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków. Amen.